چه فرقی بین زبان‌های برنامه‌نویسی اسکریپتی و کامپایلری وجود دارد

---

 چه فرقی بین زبان‌های برنامه‌نویسی اسکریپتی و کامپایلری وجود دارد زبان‌های برنامه‌نویسی معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: زبان‌های برنامه‌نویسی اسکریپتی و زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری. این دو دسته با توجه به روش اجرای کد و پردازش زبان برنامه‌نویسی تفاوت‌هایی دارند. در ادامه توضیحاتی درباره هر یک از این دو دسته ارائه شده است: زبان‌های برنامه‌نویسی اسکریپتی:
اجرای تفسیری (Interpreted Execution): زبان‌های اسکریپتی کد منبع را به صورت تفسیری خوانده و اجرا می‌کنند. به این معناست که خود کد در هنگام اجرا توسط یک تفسیرگر (interpreter) به زبان ماشین تبدیل شده و اجرا می‌شود.
پرتوندگی (Portability): زبان‌های اسکریپتی معمولاً پرتوندگی بالایی دارند؛ به این معنا که کد نوشته شده در یک سیستم می‌تواند به راحتی در سیستم‌های دیگر اجرا شود.
توسعه سریع: اسکریپت‌ها به طور عمومی در مقیاس کوچک و توسعه سریع برای اتمام کارهای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مدیریت حافظه: مدیریت حافظه در زبان‌های اسکریپتی بیشتر به صورت خودکار انجام می‌شود و برنامه‌نویس نیازی به اهمال مستقیم حافظه ندارد.
زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری:
کامپایل و اجرا: در زبان‌های کامپایلری، کد منبع ابتدا توسط یک کامپایلر به زبان ماشین ترجمه می‌شود و سپس اجرا می‌شود. این فرایند ممکن است نیازمند مراحل مختلفی از قبیل کامپایل و لینک باشد.
کنترل بیشتر بر بهینه‌سازی: زبان‌های کامپایلری معمولاً بهینه‌سازی برتری نسبت به زبان‌های اسکریپتی دارند، زیرا کل کد به صورت کامل به زمان کامپایل بهینه‌سازی می‌شود.
عملکرد بهتر: برنامه‌هایی که با استفاده از زبان‌های کامپایلری نوشته شده‌اند، به طور عمومی عملکرد بهتری نسبت به برنامه‌های اسکریپتی دارند، زیرا کد به زبان ماشین ترجمه شده و بهینه‌سازی شده است.
مدیریت دقیق حافظه: در زبان‌های کامپایلری، مدیریت حافظه بیشتر به عهده برنامه‌نویس است و او باید به دقت با مفاهیم حافظه مانند تخصیص و آزادسازی حافظه برخورد کند.
هر دسته از زبان‌های برنامه‌نویسی ویژگی‌ها و کاربردهای خود را دارد و انتخاب بین آنها بستگی به نیازها و موارد مصرف خاص هر پروژه دارد.