چه روش‌هايي براي تست و اعتبارسنجي برنامه‌ها وجود دارد؟

---

 چه روش‌هايي براي تست و اعتبارسنجي برنامه‌ها وجود دارد؟ برای تست و اعتبارسنجی برنامه‌ها، می‌توان از روش‌ها و فنون متعددی استفاده کرد. در زیر چند روش تست و اعتبارسنجی رایج برای برنامه‌ها آورده شده است: تست واحد: در این روش، هر قسمت از برنامه به صورت جداگانه تست می‌شود تا صحت و عملکرد صحیح آن بررسی شود. تست واحد معمولاً با استفاده از تست‌های واحد مانند تست متدها (unit tests) صورت می‌گیرد.تست عملکردی: در این نوع تست، عملکرد و عملکرد برنامه در شرایط ورودی و خروجی مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد. این نوع تست شامل تست‌های نیازمندی‌ها، تست استرس، تست عملکرد در حجم داده‌های بزرگ و غیره است. تست رگرسیون: این نوع تست برای اطمینان از عملکرد صحیح برنامه پس از اعمال تغییرات و به‌روزرسانی‌ها به کار می‌رود. در این تست، تغییرات اعمال شده و تأثیر آن بر سایر اجزای برنامه بررسی می‌شود. تست سیستم: در این روش، برنامه به عنوان یک سیستم به‌صورت کامل تست می‌شود تا عملکرد کلی و تعامل بین اجزا و واحدهای مختلف آن بررسی شود. تست سیستم شامل تست‌های عملکردی، تست واکشی (recovery testing)، تست امنیت و غیره است.تست پذیرش: در این روش، بررسی صحت و اعتبار برنامه توسط کاربران یا مشتریان نهایی صورت می‌گیرد. در این تست، برنامه تحت شرایط واقعی استفاده قرار می‌گیرد تا عملکرد آن از دیدگاه کاربران بررسی شود. تست سفید (White-box testing): در این نوع تست، ساختار داخلی برنامه و کدهای منبع آن بررسی می‌شوند. این نوع تست شامل تست مسیرها (path testing)، تست شرطی (condition testing) و تست تکنیک‌های تجزیه (partition testing) است.تست سیاه (Black-box testing): در این روش، بدون مراجعه به جزئیات داخلی برنامه، تست روی عملکرد و واسط‌های خارجی آن انجام می‌شود. این نوع تست شامل تست معمولی (functional testing)، تست نفوذ (penetration testing) و تست استرس (stress testing) است.مهم است که برای تست و اعتبارسنجی موثر برنامه‌ها، برنامه‌ریزی کافی صورت گیرد و از ترکیب متدولوژی‌ها و فنون متنوع استفاده شود تا هرچه بهتر و جامع‌تر تست‌ها انجام شود.