تاریخچه مهندسی نرم افزار در دنیا

---

تاریخچه مهندسی نرم افزار در دنیا تاریخچه مهندسی نرم‌افزار به دهه 1960 میلادی بازمی‌گردد و از زمانی آغاز شد که نرم‌افزارها پیچیده‌تر شدند و بحران نرم‌افزار رخ داد. این بحران به این معنا بود که بسیاری از پروژه‌های نرم‌افزاری با تأخیر مواجه می‌شدند، بودجه‌شان افزایش می‌یافت و بسیاری از آن‌ها با شکست مواجه می‌شدند. نیاز به روش‌های سیستماتیک و مهندسی‌وار برای توسعه نرم‌افزار به‌وضوح احساس می‌شد، و از همین‌جا بود که مفهوم «مهندسی نرم‌افزار» به‌طور رسمی شکل گرفت. دهه 1960: آغاز مفهوم مهندسی نرم‌افزار
بحران نرم‌افزار: این دهه به دلیل مشکلات جدی در طراحی، توسعه و تحویل نرم‌افزارها معروف به بحران نرم‌افزار شد. پروژه‌ها بیش از حد پیچیده بودند و روش‌های برنامه‌نویسی سنتی دیگر پاسخگوی این نیازها نبود.
اولین کنفرانس بین‌المللی مهندسی نرم‌افزار: در سال 1968، اولین کنفرانس مهندسی نرم‌افزار در شهر گارمش آلمان برگزار شد. در این کنفرانس، اصطلاح «مهندسی نرم‌افزار» توسط پروفسور فریتز باور معرفی شد و به عنوان یک راه‌حل پیشنهادی برای بحران نرم‌افزار مطرح شد.
دهه 1970: توسعه روش‌های ساختاریافته
روش‌های ساختاریافته: در این دهه، روش‌های ساختاریافته مثل تحلیل ساختاریافته و طراحی ساختاریافته توسعه یافتند که بر اساس مدل‌های داده و نمودارهای جریان کار می‌کردند. این روش‌ها به توسعه‌دهندگان کمک می‌کرد تا ساختار برنامه‌های پیچیده را به‌خوبی طراحی و پیاده‌سازی کنند.
مدل آبشاری (Waterfall Model): یکی از اولین مدل‌های فرایند توسعه نرم‌افزار، مدل آبشاری بود که شامل مراحل متوالی و مشخصی همچون تحلیل نیازمندی‌ها، طراحی، پیاده‌سازی، تست و نگهداری بود. این مدل به دلیل نظم و ساختاردهی آن بسیار محبوب شد.
دهه 1980: شی‌ءگرایی و ابزارهای جدید
پیدایش شیءگرایی (Object-Oriented): شیءگرایی به‌عنوان یک پارادایم جدید مطرح شد که امکان طراحی و پیاده‌سازی برنامه‌های پیچیده‌تر و مقیاس‌پذیرتر را فراهم می‌کرد. زبان‌های برنامه‌نویسی شیءگرا مانند ++C و Smalltalk محبوبیت یافتند.
ابزارهای مدیریت پروژه: برای کنترل بهتر بر روی پروژه‌های نرم‌افزاری، ابزارهایی مانند CASE (Computer-Aided Software Engineering) توسعه یافتند که امکان خودکارسازی بخشی از فرآیند توسعه را فراهم کردند.
دهه 1990: مدل‌های چابک و اینترنت
مدل‌های فرایند جدید: در این دوره، مدل‌های جدیدی مانند مدل مارپیچی (Spiral Model) و RUP (Rational Unified Process) معرفی شدند. این مدل‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به مدل آبشاری داشتند و برای مدیریت پروژه‌های پیچیده‌تر مناسب بودند.
پیدایش روش‌های چابک (Agile): روش‌های چابک مانند اسکرام (Scrum) و XP (Extreme Programming) توسعه یافتند که بر همکاری تیمی، انعطاف‌پذیری و تحویل سریع‌تر محصولات تأکید داشتند.
اینترنت و توسعه وب: با ظهور اینترنت، نرم‌افزارهای وب و اپلیکیشن‌های اینترنتی به‌سرعت گسترش یافتند، که نیاز به روش‌های جدید برای توسعه و نگهداری نرم‌افزارها را افزایش داد.
دهه 2000 تاکنون: عصر کلان‌داده، ابر و DevOps
پیدایش DevOps: DevOps به عنوان یک فرهنگ و روش برای تسریع چرخه توسعه و تحویل نرم‌افزار ایجاد شد و فرآیندهای توسعه و عملیات را در کنار هم قرار داد.
رشد کلان‌داده (Big Data) و هوش مصنوعی: با رشد داده‌ها، نرم‌افزارهایی برای پردازش و تحلیل کلان‌داده و همچنین استفاده از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین توسعه یافتند.
رایانش ابری (Cloud Computing): رایانش ابری به توسعه‌دهندگان امکان داد تا نرم‌افزارها را به‌صورت مقیاس‌پذیر و با هزینه کمتر اجرا و نگهداری کنند.
ظهور میکروسرویس‌ها (Microservices): با ظهور میکروسرویس‌ها، معماری‌های نرم‌افزاری به بخش‌های کوچک‌تر و مجزا تقسیم شدند تا نگهداری و مقیاس‌پذیری آن‌ها آسان‌تر باشد.