تفاوت بین زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری و زبان‌های برنامه‌نویسی مفسری چیست؟

---

تفاوت بین زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری و زبان‌های برنامه‌نویسی مفسری چیست؟ زبان‌های برنامه‌نویسی می‌توانند بر اساس روش اجرای کد به دو دسته‌ی اصلی تقسیم شوند: زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری و زبان‌های برنامه‌نویسی مفسری. تفاوت اصلی بین این دو دسته در روشی است که کد منبع برنامه توسط کامپیوتر اجرا می‌شود: زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری:
در این نوع زبان‌ها، کد منبع برنامه توسط یک کامپایلر به زبان ماشین ترجمه می‌شود.
نتیجه‌ی این ترجمه یک فایل اجرایی (executable) است که مستقیماً می‌تواند توسط سیستم‌عامل اجرا شود.
مثال‌هایی از زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری شامل C، C++، Java (با استفاده از جاوا کامپایلر) و Rust می‌باشند.
زبان‌های برنامه‌نویسی مفسری:
در این نوع زبان‌ها، کد منبع برنامه خود به زبان میانی (intermediate language) یا بایت کد (bytecode) ترجمه می‌شود.
این زبان‌ها توسط یک مفسر (interpreter) به ترتیب متون کد منبع برنامه را می‌خوانند و در همان زمان اجرا می‌کنند.
مفسرها به طور معمول به صورت خط به خط کد را می‌خوانند و آن را ترجمه و اجرا می‌کنند.
مثال‌هایی از زبان‌های برنامه‌نویسی مفسری شامل Python، JavaScript، Ruby و PHP می‌باشند.
به طور خلاصه، تفاوت اصلی بین زبان‌های برنامه‌نویسی کامپایلری و مفسری در روش اجرای کد است: زبان‌های کامپایلری کد را پیش از اجرا به زبان ماشین ترجمه می‌کنند و فایل اجرایی تولید می‌کنند، در حالی که زبان‌های مفسری کد را به صورت خط به خط ترجمه و اجرا می‌کنند.